Afvalemmer ook in heren toilet als stomadrager wil ik zo weinig mogelijk hinder ervaren in het dagelijks leven. Dat bereik ik vooral door zélf actief te blijven. Is er nieuw stomamateriaal? Dan probeer ik het uit.

Wie weet veroorzaakt het minder lekkages. Hangt het wasbakje in de openbare toiletten te ver van het toilet? Voor de zekerheid heb ik altijd een reinigingsdoekje bij me. Dan kan ik me na gebruik van het toilet daar alvast verschonen. Een nieuwe plek voor een wasbakje kun je natuurlijk niet vragen van een restaurant of café ja zelfs ziekenhuizen, vind ik.

Maar er zijn ook openbare gelegenheden waar niet eens een af te sluiten prullenbak in de toiletruimte staat.

Vooral bij “de mannen” blijkt dit vaak het geval te zijn. Eind 2010 besloot ik dat ik daar iets aan wilde doen. Ik denk soms aan de mensen die in Belgie, VLAANDEREN rondlopen met verzorgingsmateriaal. Dat moeten er heel veel zijn – en niet alleen stomadragers.

Hun gun ik dat ze rustig naar een openbare plek kunnen, zonder zich zorgen te hoeven maken over waar zij hun afval moeten laten, hoe zich te verzorgen.

Sinds 1995 ben ik zelf stomadrager, als mannelijk stomadrager is het zeer “ genant” wanneer ik mij verzuivert heb om mijn afvalzakje “kwijt” te raken, ofwel moet ik het in mijn binnenzak stoppen, dan is mijn “binnenzak” mijn tijdelijke “afvalemmer” of naar een damestoilet

Aan het denken

Als ik in restaurants over het gebrek aan afvalbakken op het herentoilet begin, zeggen managers meestal dat ik helemaal gelijk heb. Ze hebben er gewoonweg niet over nagedacht.

 Door een kaartje te overhandigen, willen we mensen aan het denken zetten over die afvalbakken.

Ook heb ik een mail verstuurt naar Horeca Vlaanderen. 23 gemeentebesturen in de provincie Antwerpen., ook met de vraag naar openbare toiletten

Dwingen tot het plaatsen van prullenbakken en openbare toiletten kan men niet. Dat begrijp ik natuurlijk ook wel..

Maar als ik als man nu eens kan vertellen wat het voor mij betekent als er geen plek is voor mijn verzorgingsmateriaal, dan denk ik dat we veel bewustwording kunnen creëren.

Ik kom wel eens mensen tegen die niet begrijpen waarom mijn toiletbezoek iets langer kan duren.  Ik ging laatst naar een festival ‘ cultuur evenement”. Vlak voordat de gastspeler optrad, gingen veel mensen nog snel naar de wc.

Bij mij duurde het, vanwege de verzorging, wat langer dan gemiddeld. Een paar “meiden” hadden geen geduld en begonnen aan de wc-deur, van zo’n mobiel toilet, te rammelen.

Toen ik klaar was heb ik ze uitgelegd waarom het mij zo veel tijd kostte: dat sommige mensen medische verzorging nodig hebben, in mijn geval een stoma.

Eén van de meiden bood zachtjes haar excuses aan, maar van de anderen kwam geen reactie. Dat vind ik niet erg. Ik begrijp heel goed dat ze nog nooit over zoiets hadden nagedacht.

Toch hoop ik dat ik, door het uit te leggen, weer een klein beetje meer begrip heb kunnen creëren.’